Πως τρέχεις μες τα δάση σαν φωνή;

Ποιος να σ’ αιχμαλωτίσει προσπαθεί;

Σαν σκιά κάτω απ’ το φως των αστεριών

σε περιμένω, θα σε δω.

​

Μια πνοή στο λευκό μου κορμί πριν χαθείς θα αφήσεις γλυκά

και στα χείλη στερνή μια φορά θα μ αγγίξεις

και θα ρθεις εκεί ψηλά, να με βρεις.

​

Κλαις κι όλο ψάχνεις τρόπους να κρυφτείς.

Θες μες το τώρα να ’μαστε μαζί.

Κι αν πικρό τέλος ξέρω πως θα βρω

θα περιμένω, θα σε δω.