Ζωγραφίζω βήματα
που ποτέ δε βάδισα
και θυμάμαι όνειρα
που μεμιάς ν’ αγγίξω τόσο πόθησα.
Μη με ρωτάς, πώς, ποτέ δε θα σου πω·
θα το κρατήσω γι’ αύριο.

​

Πληγές από χίλια χθες,

έκλεισαν μα δεν έσβησαν
κι όλο κυνηγάω σύννεφα.
Και πώς γλιστράει η ζωή, κυλάει,
μου γελάει καθώς αγγίζει το αύριο
μα εγώ σε ψάχνω σήμερα.

​

Γέλασα σαν άκουσα
ότι δε σ’ αγάπησα
και το αίμα έδειξα
που καυτό για σένα μόνο έδωσα.
Ένα μικρό, πια, σημάδι έμεινε·
θα το κρατήσω γι’ αύριο.