Μικρή πεταλούδα, στο φως του πρωινού,

μη νόμισες πως τάχα μέρα είναι;

Ο ήλιος μη σου φαίνεται το φως του να απλώνει

στις δυο μικρές φτερούγες σου καθώς χαμογελάς.

 

ΡΕΦΡΑΙΝ

​

Ποτέ δεν μπόρεσε ο πόνος τον δρόμο να σου κλείσει,

ποτέ δεν έπαψες ορίζοντες νέους να κυνηγάς.

Κι εγώ που πάλι είμαι μόνος εμένα ζωγραφίζω,

γλυκό χαμόγελο με χρώματα φτιάχνω, να με κοιτάς.

 

Στ’ αλήθεια η νύχτα σκοτάδι σκοτεινό

επάνω σου δακρύζει· δεν το βλέπεις.

Ανέμελα τα σύννεφα να φθάσεις δοκιμάζεις

αλλά το δάκρυ μέσα σου αρχίζει να κυλά.

 

© The Lilac Tree Poetry, by Gabriel Romanos.